Ostoja

Choć te Święta pewnie wszyscy wyobrażaliśmy sobie trochę inaczej, choć pewnie wielu z nas chciało też nieco inaczej je spędzić, życzę Wam wszystkim, by mimo to były spokojne, szczęśliwe i zdrowe, byśmy wszyscy umieli znaleźć w nich radość i pogodę ducha, oderwać się na chwilę od szarej, zaokiennej rzeczywistości, zanucić kolędy, przejrzeć się w kolorowych, migoczących bombkach. Ściskam Was wszystkich bardzo, bardzo mocno! Tessa jako Śnieżynka i Leona jako Pani Mikołajowa, w zachwycającym kompleciku Marzenki z Dłubanin Lalkowych od zabrały się za świąteczne dekoracje. Trochę późno w tym roku, ale... powiedzmy, że wciąż jeszcze mamy półtora dnia Świąt 😉 . Ciuszki Leony: Dłubaniny Lalkowe (jeszcze raz ogromnie dziękuję!) Ciuszki Tessy: Pracownia Krawiectwa Miniaturowego

 Wiadomo, że w tym roku niełatwo było wybrać się w jakąś dalszą podróż, a jeśli już się to udało, skomplikowany mógł być także powrót. Na szczęście lalek takie ograniczenia nie dotyczą, zatem Miłka jesienią zdążyła jeszcze odwiedzić kilka miejsc, o których zwiedzeniu marzyła od dawna... Ciuszki: Pracownia Krawiectwa Miniaturowego Zdjęcia: stockowe  

 Dzisiaj w nocy umarł mój ukochany, malutki Vincuś. Nieszczęście zaczęło się w poniedziałek, od złamanej łapki, a potem było już tylko gorzej - operacja, komplikacje, leki...  Być może nie wytrzymało serce, być może swoje dołożyła padaczka, na którą od kilku lat chorował. Jedyne, o czym mogę teraz myśleć to to, że dłużej już nie cierpi, już się nie męczy. Mam w sercu wielką, ziejącą, krwawiącą dziurę. Edit: Ogromnie Wam wszystkim dziękuję za dobre słowa i Wasze komentarze. Każdy bardzo wiele dla mnie znaczy i każdy pomógł mi przetrwać te najgorsze dni. Ściskam Was bardzo, bardzo mocno. Niczego już nie zdołam zmienić. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że kiedyś się jeszcze z Vincusiem spotkamy - hen, za Tęczowym Mostem, gdzie nie ma już smutku, śmierci i łez.

 To już przedostatnia odsłona tej pory roku. Spora część liści opadła, a te, które jeszcze pozostały na drzewach, mienią się raczej odcieniami brązu, niż złota, czerwieni czy oranżu, jak jeszcze w październiku. Słońce jest już nisko, jego promienie kładą się ukośnie i niewiele dają ciepła. Jeszcze tydzień, dwa, a przyjdą przymrozki, a wtedy opadnie reszta liści i powitamy czwarty akt jesieni - z nagimi, czarnymi konarami, zacinającym deszczem i przenikliwym wiatrem. Trzeba więc cieszyć się każdym słonecznym popołudniem i korzystać z niego, póki można 😁. Obiecuję, że to już ostatnia jesienno-leśna sesja, ale nie mogłam się oprzeć - gdy tylko na chwilę zaświeciło słońce, porwałam Shen i powędrowałyśmy leśnymi ścieżkami nad kanał. Ciuszki - Pracownia Krawiectwa Miniaturowego, Pracownia Krawiecka Małych Cudów.  

 Późniejsza jesień także może być piękna, nawet na początku listopada pogoda potrafi uśmiechnąć się przyjaźnie słońcem. Warto wtedy wyskoczyć na chwilę choćby do ogródka, nim zimne wiatry i deszcze zmiotą ostatnie kolorowe liście z krzewów. Maya także doszła do tego wniosku, a Pierwszy Asystent Fotografa Viktorek dzielnie jej towarzyszył 😁. Ciuszki - anonimowy sweterek, Pracownia Krawiecka Małych Cudów, Pracownia Krawiectwa Miniaturowego