Ostoja

 Dzisiaj w nocy umarł mój ukochany, malutki Vincuś. Nieszczęście zaczęło się w poniedziałek, od złamanej łapki, a potem było już tylko gorzej - operacja, komplikacje, leki...  Być może nie wytrzymało serce, być może swoje dołożyła padaczka, na którą od kilku lat chorował. Jedyne, o czym mogę teraz myśleć to to, że dłużej już nie cierpi, już się nie męczy. Mam w sercu wielką, ziejącą, krwawiącą dziurę. Edit: Ogromnie Wam wszystkim dziękuję za dobre słowa i Wasze komentarze. Każdy bardzo wiele dla mnie znaczy i każdy pomógł mi przetrwać te najgorsze dni. Ściskam Was bardzo, bardzo mocno. Niczego już nie zdołam zmienić. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że kiedyś się jeszcze z Vincusiem spotkamy - hen, za Tęczowym Mostem, gdzie nie ma już smutku, śmierci i łez.

 To już przedostatnia odsłona tej pory roku. Spora część liści opadła, a te, które jeszcze pozostały na drzewach, mienią się raczej odcieniami brązu, niż złota, czerwieni czy oranżu, jak jeszcze w październiku. Słońce jest już nisko, jego promienie kładą się ukośnie i niewiele dają ciepła. Jeszcze tydzień, dwa, a przyjdą przymrozki, a wtedy opadnie reszta liści i powitamy czwarty akt jesieni - z nagimi, czarnymi konarami, zacinającym deszczem i przenikliwym wiatrem. Trzeba więc cieszyć się każdym słonecznym popołudniem i korzystać z niego, póki można 😁. Obiecuję, że to już ostatnia jesienno-leśna sesja, ale nie mogłam się oprzeć - gdy tylko na chwilę zaświeciło słońce, porwałam Shen i powędrowałyśmy leśnymi ścieżkami nad kanał. Ciuszki - Pracownia Krawiectwa Miniaturowego, Pracownia Krawiecka Małych Cudów.  

 Późniejsza jesień także może być piękna, nawet na początku listopada pogoda potrafi uśmiechnąć się przyjaźnie słońcem. Warto wtedy wyskoczyć na chwilę choćby do ogródka, nim zimne wiatry i deszcze zmiotą ostatnie kolorowe liście z krzewów. Maya także doszła do tego wniosku, a Pierwszy Asystent Fotografa Viktorek dzielnie jej towarzyszył 😁. Ciuszki - anonimowy sweterek, Pracownia Krawiecka Małych Cudów, Pracownia Krawiectwa Miniaturowego

I jedziemy z drugą częścią wspominkowej sagi o mojej żywicznej ekipie 😀 Myun (DollZone Deer Boy) - mały yokai, który przybłąkał się do Xiana i Tiena na dość burzliwym etapie ich przygód, kiedy obaj zmuszeni byli ukrywać się w leśnych ostępach przez politycznymi przeciwnikami. Inteligentny, uparty, a jednocześnie często niedoceniany z powodu swojej dziecięco-kopytnej powierzchowności, orientuje się w niuansach dworskich intryg nie gorzej, niż w wykrotach i polanach ojczystego lasu. Niechęć do nauczenia się ludzkiego języka zupełnie nie utrudnia mu komunikacji z resztą drużyny. Używanie magii jest dla niego równie naturalne jak oddychanie. Myun był chyba moim najbardziej spontanicznym zakupem - zdecydowanie się na niego zajęło mi tylko kilka dni, choć nigdy nie planowałam kupowania takich drobiazgów. Z racji swoich mikrych rozmiarów jest koszmarem, jeśli chodzi o ustawianie do zdjęć (wije się jak piskorz) i obszywanie. Bardzo jednak ubarwił moje żywiczne stadko.   Ilix (Angell Studio Ka