Ostoja

Faith pozazdrościła Shen jej pandziej sesji na śniegu i dziś skorzystałyśmy z okazji, by wyskoczyć na krótki spacer. W samą porę, bo na jutro zapowiadają roztopy... I tak, jak nie lubię zimy ani śniegu, to muszę przyznać, że na zdjęciach potrafią się prezentować nader malowniczo 😉. Ciuszki z Pracowni Krawieckiej Małych Cudów i Pracowni Krawiectwa Miniaturowego.

Mitsusada jest jednym z tych dżentelmenów, którzy w kuchni radzą sobie równie dobrze, jak na polu bitwy. A kiedy już wezmą się do pichcenia, niebiańskie zapachy, jakie się wówczas rozchodzą z kuchni, nieuchronnie zwabiają okoliczne głodomory 😉...

Nareszcie! Nareszcie udało mi się zrobić sesję z wykorzystaniem nagłego ataku zimy, jaki mamy od jakiegoś tygodnia z okładem. Przedtem albo było za ciemno, albo za zimno, albo byłam chora, albo padał deszcz... Koniec końców jednak Shen miała okazję zademonstrować swój pandzi komplecik z Pracowni Krawiectwa Miniaturowego 😊.

Dziś odrobinę z innej beczki 😀. Przy każdej okazji wspominam o mojej słabości do kotów, ale nie miałam do tej pory okazji przedstawić moich własnych dwóch ukochanych bestii. A ponieważ choróbsko uwięziło mnie w domu i plany śnieżnej sesji lalkowej musiały odejść (oby chwilowo) w niepamięć, uznałam, że to dobry moment, by przedstawić moje dwa kocury: Vincent - bestia czarna jak smoła, niemal już trzynastoletnia. Mieszka wyłącznie w domu, jest rozpuszczony jak dziadowski bicz, rozstawia wszystkich po kątach i jest przekonany (niebezpodstawnie), że to on tu rządzi. Niesłychanie trudno zrobić mu dobre zdjęcie, bo gdy widzi obiektyw, momentalnie zaczyna sobie myć podogonie. Stąd większość ujęć jest cyknięta telefonem, na który nie jest jeszcze tak bardzo wyczulony 😉. Viktorek - rudobiała przylepka, która przybłąkała się do naszego ogródka wraz z wiosną i już z nami została. Nie wiem, ile ma lat, ale jest jeszcze dość młody, wątpię, by miał wiele więcej niż rok. Oswajam go stopniowo i