Kronika mojego szaleństwa

 Większość kolekcjonerów zna pewnie to zjawisko - gdy pojawiają się nowe lalki, między nimi są takie, które chcemy natychmiast, takie, których nie chcemy więcej widzieć na oczy, ale i takie, które chcemy, tylko trochę później. Gdy cena spadnie, gdy będą lepiej dostępne, gdy będzie je u kogo zmacać, gdy pojawią się rzetelne recenzje...

Przez ostatnie lata zebrało mi się trochę Rainbowek, które chciałam kupić, gdy ceny będą znośniejsze. Na początku marca przyszło mi do głowy, by sprawdzić, jak się sprawy mają, a nuż jedną czy dwie zaproszę do domu.

Zaczęłam przegląd portali zakupowych i sklepów internetowych... i mój krótki włos na głowie zjeżył się straszliwie.

Ceny lalek sprzed roku - dwóch nie tylko nie poszły w dół, ale w niektórych przypadkach poszybowały w górę wyżej, niż ich cena premierowa. Niektóre były ledwo dostępne, inne zniknęły całkiem. Nowe rzuty, uboższe pod względem zawartości, niż starsze, kosztowały w niektórych wypadach dwa razy tyle. Yyyy?

Nad spadającą jakością Rainbowek już jojczyłam, więc do tematu wracać nie będę, ale faktycznie, jedynym wyjściem wydawało się zrobić zakupy starszych "chciejków" natychmiast, nim obłąkani sprzedawcy podniosą ceny jeszcze bardziej.

Stąd marzec stanął u mnie pod znakiem zakupów. Kupiłam wszystkie te panny, które chciałam mieć, jedna jeszcze w drodze i zamierzam na razie dać sobie z tą serią na wstrzymanie, bo nie podoba mi się, dokąd producent zmierza. Nie podoba mi się, dokąd zmierzają nasi sprzedawcy, podnosząc ceny do jakichś bzdurnych pułapów (jeśli ktoś nie wierzy, to proszę sprawdzić ceny panien "śpiworkowych" - potrafią kosztować prawie pięć stów). Na szczęście wciąż podobają mi się same lalki, głównie starsze 😉. Na jedną nową także się znalazło wszakże miejsce.

Podrzucam zapowiedź tego, co udało mi się zdobyć, ale żeby nie było mi za dobrze, zamierzam lalki "dawać" sobie przez resztę roku. Okazji będzie dość, a mnie uda się zmniejszyć poczucie, że upadłam na łeb.